×

20 zwrotów, jak mówić do dziecka, aby Cię słuchało. Dzięki nim też szybciej się uspokoi

Niezależnie od tego, czy Twoje dziecko ma wolno zapalający się bezpiecznik, czy wybucha jak petarda przy najmniejszej prowokacji, powinno nauczyć się radzenia sobie z gniewem. I chociaż takie sytuacje wyprowadzają również Ciebie z równowagi, nigdy nie krzycz na maluszka. On uczy się tego od Ciebie! Nawet jeśli nie jesteś tego świadoma, kładziesz podwaliny pod jego umiejętności poprzez kierowanie swoimi emocjami. Dlatego następnym razem, gdy będziesz mieć do czynienia z napadami gniewu u malucha, postaraj się nie unosić i wypróbuj poniższe zwroty. Dowiedz się, jak mówić do dziecka, aby Cię słuchało i szybciej się uspokoiło.

20 zwrotów, jak mówić do dziecka, aby Cię słuchało. Dzięki nim również szybko uspokoisz zdenerwowanego malucha:

#1 Zamiast: „Przestań rzucać zabawkami!”

Spróbuj tego:

„Kiedy rzucasz zabawkami, myślę, że nie lubisz się nimi bawić. Czy o to chodzi?”

Ma to na celu komunikowanie uczuć w sposób niekonfrontacyjny. Nie dość, że dzięki tej technice utrzymasz ciągłość komunikacji, to jeszcze przedstawisz sytuację z własnej perspektywy. To z kolei daje dziecku szansę na spojrzenie na sprawę z innej strony.

#2 Zamiast: „Duże dzieci tak nie robią!”

Spróbuj tego:

„Duże dzieci, a nawet dorośli też czasami odczuwają silne emocje. To jest w porządku, to uczucie minie.”

Bądźmy szczerzy. Im starsze są Twoje dzieci, tym większe są problemy, z którymi się borykają i tym mocniej je przeżywają. Mówienie im, że starsi tak się nie zachowują (w domyśle, że nie odczuwają gniewu, frustracji czy niepokoju), jest po prostu nieprawdą. Ponadto, takie zachowanie powoduje, że dzieci później tłumią w sobie emocje i nie potrafią ich rozładowywać w odpowiedni sposób.

#3 Zamiast: „Nie denerwuj się!”

Spróbuj tego:

„Ja też się czasami denerwuję. Wykonajmy nasz „okrzyk wojownika”, aby powstrzymać gniew.”

Ostatnie badania pokazują, że ​​krzyczenie, kiedy jesteśmy fizycznie ranni, może w rzeczywistości przerwać przesyłanie bólu do mózgu. Chociaż Twój maluch może nie odczuwać bólu jako takiego, to okrzyk wojownika pomoże mu uwolnić złość w zabawny sposób.

#4 Zamiast: „Nie waż się go uderzyć!”

Spróbuj tego:

„Masz prawo być zły, ale nie pozwolę Ci nikogo bić. Musimy dbać o bezpieczeństwo innych.”

Dzięki temu wiadomo, że odczuwanie emocji jest w porządku, ale takie odreagowanie ich – już nie. Rozdzielenie tych dwóch rzeczy pomoże dziecku nauczyć się radzenia sobie z gniewem.

#5 Zamiast: „Przestań natychmiast!”

Spróbuj tego:

„Jestem tu dla Ciebie. Kocham Cię. Jesteś bezpieczny.”

Następnie usiądź w bezruchu z dzieckiem, przytul je i pozwól jego emocjom opaść.

#6 Zamiast: „Koniec z tym, Twój czas minął!”

Spróbuj tego:

„Chodźmy razem w jakieś spokojne miejsce, abyś mógł się uspokoić.”

Dzięki temu odwrócisz scenariusz i zamiast komunikatu o przekroczeniu limitu czasu (kojarzonego z izolacją), dasz dziecku możliwość na poprawę.

#7 Zamiast: „Umyj zęby, teraz!”

Spróbuj tego:

„Czy chcesz najpierw umyć zęby Królika Bugsa, czy swoje?”

Dla małych dzieci napady złości są sposobem na zdobycie kontroli nad otoczeniem. Jeśli dajesz im wybór, mają wrażenie, że samodzielnie podejmują decyzje.

#8 Zamiast: „Zjedz, bo pójdziesz spać głodny!”

Spróbuj tego:

„Co możemy zrobić, aby to jedzenie było pyszne?”

Takie działanie nakłada na dziecko odpowiedzialność za znalezienie rozwiązania. Wiesz już, jak mówić do dziecka? Sposobem, a nie rozkazem czy groźbą.

#9 Zamiast: „Twój pokój jest obrzydliwy! Masz szlaban, dopóki w nim nie posprzątasz!”

Spróbuj tego:

„Może zaczniemy sprzątać ten mały kawałek pokoju? Pomogę Ci.”

Zamiast skupiać się na przytłaczającym zadaniu, jakim jest dla dziecka sprzątanie ogromnego bałaganu, zmień określenie celu i zacznij działać. Rozpoczęcie nawet niepożądanego zadania może dać impuls do jego kontynuacji.

#10 Zamiast: „Spakuj się!”

Spróbuj tego:

„Co musisz zrobić, aby być gotowy do wyjazdu?”

Tak postawione pytanie pomoże uniknąć walki o władzę. Poza tym, da mu szansę dokonania czegoś ważnego – samodzielnego decydowania. Pozwól dziecku przemyśleć procesy przemian w jego życiu.

#11 Zamiast: „Przestań marudzić!”

Spróbuj tego:

„Czy mógłbyś powiedzieć to samo, ale normalnym głosem?”

Czasami dzieci (dosłownie!) jęczą i nawet nie zdają sobie z tego sprawy. Prosząc ich o sformułowanie swojej wypowiedzi w zwykłym tonie, uczysz ich, że sposób, w jaki mówią, ma znaczenie.

#12 Zamiast: „Przestań narzekać!”

Spróbuj tego:

„Rozumiem, ale czy możesz wymyślić rozwiązanie?”

Ponownie nakłada to odpowiedzialność na zdenerwowane dziecko. Następnym razem, gdy będzie ciągle narzekało na przedszkole, obiad albo kolegów, poproś je o przedstawienie pomysłów, jak temu zaradzić. Przypomnij mu, że nie ma złych ani głupich odpowiedzi. Zróbcie coś w rodzaju „burzy mózgów”.

#13 Zamiast: „Ile razy mam to powtarzać?!

Spróbuj tego:

„Widzę, że nie usłyszałeś mnie za pierwszym razem. Co Ty na to, by powtórzyć szeptem to, co Ci teraz powiem?”

Nakłonienie dziecka do powtórzenia tego, co usłyszy, utrwala przesłanie. Można to uznać również za element zabawy.

#14 Zamiast: „Nie przesadzaj!”

Spróbuj tego:

„Bardzo nerwowo na to reagujesz. Gdyby Twoje emocje miały twarz potwora, jak by wyglądały?”

Kiedy dzieci są zmęczone, głodne lub nadmiernie pobudzone, będą „przesadzać”. To ćwiczenie pozwala im na uzewnętrznienie uczuć i poradzenie sobie z gniewem, dzięki kontroli nad emocjami.

#15 Zamiast: „Idź do swojego pokoju!”

Spróbuj tego:

„Zostanę tutaj, dopóki nie będziesz gotowy na przytulenie.”

Taki komunikat sprawia, że maluch poczuje się odrzucony i będzie myślał, że coś jest z nim nie tak. Dając mu przestrzeń, dopóki nie będzie gotowe do ponownego zaangażowania, zapewniasz, że zawsze przy nim będziesz.

#16 Zamiast: „Muszę się przez Ciebie wstydzić!”

Spróbuj tego:

„Chodźmy gdzieś na bok, aby rozwiązać ten problem.”

Pamiętaj, że nie chodzi o Ciebie, lecz o dziecko i jego uczucia. Tylko tak oboje znajdziecie wyjście z sytuacji bez zwracania uwagi na zachowanie.

#17 Zamiast: „Jesteś niemożliwy!”

Spróbuj tego:

„Masz teraz trudny czas. Znajdźmy razem rozwiązanie.”

Zawsze, ale to zawsze oddzielaj zachowanie od dziecka. Nie krytykuj maluszka, lecz jego niewłaściwe zachowanie. Pomóż mu, gdy nie wie, jak sobie z czymś poradzić.

#18 Zamiast: „Przestań się wydzierać!”

Spróbuj tego:

„Udam, że zdmuchuję świeczki urodzinowe. Zrobisz to ze mną?”

Wykonywanie głębokich wdechów i wydechów pomaga przywrócić ciału spokój. Zabawy, dzięki którym zaangażujesz malucha w świadome oddychanie, szybciej go uspokoi.

#19 Zamiast: „Nie mogę sobie z Tobą poradzić!”

Spróbuj tego:

„Zaczynam się denerwować, ale zaraz spróbuję się uspokoić.”

Naucz dzieci, jak nazywać emocje i jak sobie z nimi radzić, najlepiej na własnym przykładzie.

#20 Zamiast: „Przestań mówić 'nie’!”

Spróbuj tego:

„Słyszę, jak mówisz „nie”. Rozumiem, że tego nie chcesz. Zastanówmy się więc, co możemy zrobić inaczej.”

Czy widzisz różnicę, jak należy mówić do dziecka, a w jaki sposób tego nie robić? Uznając, że zdenerwowane dziecko może czegoś nie akceptować, załagodzisz sytuację. Skupcie się więc na przyszłości i perspektywie rozwiązania danego problemu.

10 wskazówek, jak być zabawnym rodzicem

Kiedy małe dziecko odczuwa gniew i złość, odczuwa również brak poczucia bezpieczeństwa. Zapewnienie, że nic maluszkowi nie grozi i że wspierasz je bez względu na wszystko, pozwala szybciej uspokoić zdenerwowane dziecko. Nie zapominaj, jak mówić do dziecka. Sposób wypowiadania się i ton również mają znaczenie.

Monika

Gdy zostałam mamą, spełniło się jedno z moich największych marzeń.

Jednak początki macierzyństwa były dla mnie trudne, dlatego doskonale wiem, jak ważne jest wsparcie i konkretna pomoc na początku tej wyjątkowej drogi.

Chciałabym dostarczać Ci rzetelne informacje na temat ciąży, rozwoju niemowląt i dzieci. Pokazywać zabawne zdjęcia, przytaczać wzruszające historie. Razem z Tobą tworzyć serwis MegaMamy, bo właśnie takie jesteśmy...

[M]łode, przynajmniej duchem.
[E]lokwentne, gdy się wyśpimy.
[G]odne podziwu i wyjątkowe.
[A]trakcyjne, zwłaszcza dla swych dzieci.

Po prostu MEGA! ?

Może Cię zainteresować